سفارش تبلیغ
صبا ویژن
آنکه به نوایى رسید خود را از دیگران برتر دید . [نهج البلاغه]
روزنه ی نور
 
نور گمشده...

 

خدا کند که بیایی....

یه بزرگی بود با اینکه دو جلسه بیشتر در محضرشون نبودم ولی هر وقت از جلسه ی ایشون میومدم بیرون احساس می کردم که خیلی دلم برا امام زمانمون (عج) تنگه. احساس می کردم خیلی دوست دارم از ته دل بخونم:

 ...لَیْتَ شِعْرى أَیْنَ اسْتَقَرَّتْ بِکَ النَّوى، بَلْ أَىُّ أَرْضٍ تُقِلُّکَ أَوْ ثَرى، أَبِرَضْوى أَوْ غَیْرِها أَمْ ذى طُوى؛ عَزیزٌ عَلَىَّ أَنْ أَرَى الْخَلْقَ وَلا تُرى، وَلا أَسْمَعُ لَکَ حَسیساً وَلا نَجْوى، عَزیزٌ عَلَىَّ أَنْ تُحیطَ بِکَ دُونَىِ الْبَلْوى، وَلا یَنالُکَ مِنّى ضَجیجٌ وَلا شَکْوى بِنَفْسى أَنْتَ مِنْ مُغَیَّبٍ لَمْ یَخْلُ مِنّا، بِنَفْسى أَنْتَ مِنْ نازِحٍ ما نَزَحَ عَنّا،... (فرازهایی از دعای ندبه)

یه روز یه خاطره ای برامون تعریف کردند:

" برای تهیه ی پایان نامه ام شش ماه به این در و اون در زدم و کلی مطلب جمع آوری کردم و نتیجه ی همه اش شد یه سی دی؛ قرار بود پس فردا ارائه بدم، دیر وقت بود، با رضایتمندی از نتیجه ی کارم اون سی دی رو گذاشتم روی میز و رفتم خوابیدم. فرداش که اومدم اون رو بردارم با جای خالی اون مواجهه شدم. کل خانواده داشتیم می گشتیم؛ زیر میز ، کمدها، حتی اتاق های دیگه رو گشتیم ؛ اما از سی دی خبری نبود ، خیلی ناراحت و غصه دار بودیم - من و همه ی خانواده ام - اون روز اونقدر حواسمون به گمشده امون بود که خیلی دل و دماغ کارای متفرقه رو نداشتیم. دیر وقت بود ولی اصلا خوابم نمی برد و فقط داشتم به حواس پرتی ام در مورد از دست دادن اون سی دی فکر می کردم که یهو به ذهنم رسید که نکنه سی دی پشت میز افتاده ، چراغ ها رو دوباره روشن کردم و پشت میز کامپیوتر رو- لابلای سیم هایی که پشت میز کامپیوتر بود- گشتم ؛ از خوشحالی داشتم بال در می آوردم ، اونجا بود. همه اومدن دورم جمع شدند . خوشحالی تو چهره ی همه مشاهده می شد. یه کم که به خودم اومدم نشستم و زدم  زیر گریه. خانواده با تعجب داشتند نگاه می کردند و ازم دلیل گریه ام رو پرسیدند. وقتی که یه کم آروم شدم و تونستم حرف بزنم، گفتم: برای یه پایان نامه اینقدر گشتیم و امروز فقط فکر و ذکرمون شده بود اون. اگه واقعا منتظر آقا بودیم حداقل در روز چند ساعت رو اینجوری به فکر آقا می بودیم و دوست داشتیم پیداش کنیم ، تا الان آقا ظهور کرده بود . ماها فقط ادعای انتظار داریم"

واقعا امام زمان(عج) کجای زندگی ماست؟

چقدر دلمون براش تنگ میشه و چقدر دنبالش می گردیم و چقدر برا پیدا کردنش تلاش می کنیم؟

فراموش نکنیم که :

فقط 313 نفر یار تا ظهور باقیست؟

اللهم عجل لولیک الفرج

 


کلمات کلیدی:

نوشته شده توسط فطرس 90/2/25:: 6:37 عصر     |     ()رد پا
درباره

روزنه ی نور


فطرس
نوشته ها ،نظرات شخصی اینجانب است، سعی بر این دارم که با سند بنویسم، ولی بالاخره انسان جایزالخطاست.... خطاهایم را گوشزد کنید ممنون میشوم..
صفحه‌های دیگر
لیست یادداشت‌ها
پیوندها
آرشیو یادداشت‌ها
آهنگ وبلاگ
-->